Lewko Szmujłowicz Żyd tarnogrodzki, starszy Ordynacji Zamojskiej, w imieniu starszych Ordynacji Zamojskiej manifestuje przeciwko Żydom z Krasnobrodu oraz niemającemu upoważnienia syndykowi (innych Żydów) Salamonowi Józefowiczowi względem dekretu trybunału skarbowego radomskiego z 11 VI 1753 w sprawie między chorągwią husarską prymasa Polski [Adam Ignacy Komorowski], starszymi Ordynacji Zamojskiej i Żydami krasnobrodzkimi, tudzież deklaracji trybunału skarbowego radomskiego z 18 VI 1745 podpisanej przez biskupa [kamienieckiego] Mikołaja Dembowskiego prezydenta trybunału radomskiego oraz Wojciecha Siemińskiego referendarza wielkiego koronnego i marszałka trybunału radomskiego dotyczącej obniżenia wymiaru podatku gminom żydowskim, zwłaszcza Krasnobrodowi, w myśl której przez ok. 5 lat wnosił do skarbu koronnego wyłącznie 200 złp, lecz po ich upływie podskarbi wielki koronny Karol Odrowąż Sedlnicki wydał w Konstantynowie dwie dyspozycje do pisarzy skarbu koronnego (29 VIII 1751 i 24 VIII 1752), wg których Żydzi z Krasnobrodu powinni płacić 400 złp. Jednak Żydzi krasnobrodzccy w prozumieniu z Salamonem Józefowiczem uzyskali szkodliwy wyrok trybunału, a starszych ordynackich narazili na stratę 1.000 grzywien i koszty procesowe.